Groots en meeslepend is het onderwerp niet, maar het zegt iets over de manier van besturen. De Waal beschikt bij de kerk op het Bellevue-pleintje over een karakteristiek watertappunt, waar fietsende en wandelende toeristen dankbaar gebruik van maken. Dat tappunt was een initiatief van dorpsbewoners, en is indertijd samen met de gemeente en drinkwaterbedrijf PWN aangelegd. 
Inmiddels heeft de gemeenteraad besloten dat er in alle dorpen een watertappunt moet komen, om zo het gebruik van de wegwerpwaterflesjes terug te dringen, een prima initiatief. De gemeente voert dat uit met PWN, die daarvoor een eigen tappunt heeft. Alle dorpen blij, behalve De Waal. Want de gemeente wil daar het karakteristieke tappunt vervangen door een PWN-exemplaar.
En dan ontstaat het bestuurlijke onbegrip: dorpsbewoners hebben hun ‘eigen’ tappunt, en de gemeente walst er overheen: hier moet een PWN-tappunt komen! ‘Hoe is het mogelijk’, aldus GroenLinks raadslid Henry Soyer. ‘In de nieuwe omgevingswet staat dat er bij ingrepen in de omgeving vooraf overleg moet zijn met betrokken bewoners, maar de gemeente doet dat niet.’
De gemeenteraad gaf het college een duidelijke tik op de vingers: ze ondersteunde unaniem een mede door GroenLinks ingediende motie om het karakteristieke watertappunt te behouden. De Waal krijgt nu een tweede tappunt van PWN-makelij, waarschijnlijk bij de rotonde in het dorp.