De discussie naar aanleiding ervan schoot alle kanten op. Soms verrassende support op basis van humanitaire overwegingen, soms afleidingen door te beginnen over de oorzaken van het probleem (n.l. te weinig huizen voor onze eigen mensen, zowel lokaal als landelijk). En: “daar kunnen we op Texel natuurlijk weer niets aan doen en daarom moeten we ons beperken tot de humanitaire afweging”, aldus Rikus Kieft.
De burgemeester gaf vanuit het college een uitvoerige reactie. Er is al maandenlang regelmatig contact met het COA en tot nu toe blijkt Texel voor het COA ‘niet interessant’ vanwege de kleine aantallen waar het op Texel om zou gaan. Ook gaf hij aan dat Texel nog een taakstelling voor huisvesting van 18 statushouders heeft. Dat zijn geen asielzoekers maar personen die hier al dan niet tijdelijk mogen blijven. En dat is op Texel een lastige kwestie, niet omdat we niet willen, maar omdat de woningnood voor jeugd en voor huisvesting essentiële beroepen ook hier groot is.
De burgemeester gaf nog twee zaken aan in dit verband. Allereerst deze: als er in de contacten met de COA een beroep op Texel zal worden gedaan, dan moeten we daar niet voor weglopen maar kijken wat we kunnen doen. Het college hééft die bereidheid aldus de burgemeester. In de vorige crisis in 2015/16 deden we ook mee.
Het andere punt wat hij benoemde was: het college werkt aan ruimere mogelijkheden om tijdelijk, zeg 5 a 10 jaar, woningen te mogen neerzetten. Dat kost overlegtijd met de provincie, maar daarin zit beweging. En ook daarbinnen zal naar verhouding plaats moeten zijn voor onder andere die 18 statushouders en wat er verder van Texel gevraagd zal worden.
AL met al was de reactie van de burgemeester voldoende reden voor de fractie om de motie in te trekken. Er wordt immers niet weggekeken en er is bereidheid tot opvang als dat van ons gevraagd wordt.