Elke vier jaar kiezen we de Gemeenteraad en daarna moeten 15 mensen op Texel beslissingen nemen die iedere Texelaar raken. En met een beetje pech zijn het er slechts 8 van de 15 die een nipte meerderheid vormen. En dat vier jaar lang. Dat is een zwaar corvee voor die 15 mensen. Zij kiezen er zelf voor, zij stellen zich verkiesbaar, zij worden gekozen, dus medelijden is echt niet nodig. En ja, je kunt inspreken tijdens een vergadering van de Raadscommissie. Over onderwerpen die op de agenda staan, of over een onderwerp dat je zelf belangrijk vindt. En allerlei besluiten worden ‘ter inzage gelegd’ en dan mogen Texelaars daar ‘wat van vinden’. Heel, heel soms leidt dat tot een aangepast besluit. Maar niet vaak. Tenzij er onrust ontstaat, waarbij de Texelse Courant vol staat met ingezonden brieven, social media oververhit raken, de raadsleden worden benaderd en soms uitgescholden of nog erger, iedereen kent er wel Texelse voorbeelden van.
De Emmalaan, de veiligheid voor fietsers en de zwakke aansturing door het college -lees de wethouder- was voor GroenLinksTexel aanleiding voor deze motie. Verlegenheid omdat ook de raad hier onderdeel van is. En daarom zou de raad eerst over eigen handelen moeten nadenken. Vervolgens aan het college vragen om ook hun eigen handelwijze te bespreken en zich af te vragen of het college in dit dossier voldoende leiderschap heeft getoond. En daarna te bekijken wat dit voor de positie van de betreffende wethouder, Edo Kooiman, zou betekenen.
GroenLinksTexel diende gisteravond in de Raadsvergadering hierover een motie in. GroenLinksTexel vindt dat ook Texel, waar mogelijk, een steentje moet bijdragen aan de tijdelijke opvang. Ook al zal het getalsmatig niet veel bijdragen, Texel moet toch doen wat kan, nietsdoen is geen optie, aldus de motie.
De Emmalaan gaat opnieuw op de schop: er komen fietspaden aan weerszijden van de weg, zodat fietsers van auto’ s geen last meer hebben. ‘We moeten ons generen over de gang van zaken rond de Emmalaan’, aldus GroenLinksfractievoorzitter Rikus Kieft.